طبل اسلام

سلام
در کتاب عرفان اسلامی روایتی دیدم که رابطه علم و حکمت و عرفان را به خوبی روشن می‌سازد و عارفان را به روشنی، نجات‌یافتگان دریای متلاطم دنیا می‌شمارد، نظر شما در مورد این حدیث شریف چیست؟
عن الامام العارفین على (ع): «العلم نهر و الحکمه بحر و العلماء حول النهر یطوفون و الحکماء وسط البحر یغوصون و العارفون فى سفن النجاه یسیرون» ترجمه: امام عارفان على (ع) می‌فرماید: علم (مانند) نهر است و حکمت (مانند) دریا و دانشمندان پیرامون نهر (علم) طواف مى‌کنند و حکیمان در وسط دریا (حکمت) غواصى مى‌کنند و عارفان (اهل معرفت و شناخت) در کشتى نجات، سیر مى‌کنند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
روش ما در تبیین روایات، این است که نخست از حدیث بودن آن مطمئن می‌شویم تا دچارِ «سرِ بی‌صاحبْ تراشیدن» نگردیم. این کلام که به امیر المؤمنین (علیه‌السلام) نسبت می‌دهند، در هیچ‌یک از منابع معتبر شیعه و عامه نیامده است. تنها منبعی که برایش یافتیم، کتاب «المستطرف فی کلِّ فنٍ مستظرَف» اثر «شهاب الدین محمد بن أحمد أبی الفتح الأبشیهی» (٧٩٠ ـ ٨۵٢ هـ . ق) است. این کتاب، نه تنها از منابع معتبر حدیثی شیعه نیست بلکه از منابع ضعیف حدیث عامه هم محسوب نمی‌شود!
پس استشهاد به این سخن، از اساس اشتباه است و کسانی که با ادبیات غالب بر روایات ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) آشنا هستند، به روشنی می‌فهمند که این سخن، نمی‌تواند از امیر بیان (علیه‌السلام) باشد.
جا دارد بر برخی آقایان محترم که خودشان را عالم شیعی می‌شمارند؛ ولی در نشر و بسط مباحث عرفانی، از چنین روایت‌های بی‌اساسی استفاده می‌کنند، تأسف بخوریم.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام
۱. تبرک با غبار ضریح امام رضا (علیه‌السلام) در نظر شما چه حکمی داره؟
۲. آیا بوسیدن ضریح امام حدیث داره؟ اگر حدیث نداریم، چرا همه علما میبوسن و منع هم نمیکنن بلکه تشویق هم میکنن؟
۳. آیا بوسیدن قرآن حدیث داره؟ اگر حدیث نداریم، پس چرا علما میبوسن حتی وهابی‌ها با اینهمه دشمنی با شیعه، منکر تبرک و بوسیدن قرآن نیستن!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: اگر منظور از تبرک، خوردن باشد، خوردن هر خاک و غبار غلیظی غیر از مرقد مطهر امام حسین (علیه‌السلام)، حرام است. ولی اگر منظور از تبرک، دست به آن کشیدن یا به اعضا مالیدن باشد، بدون قصد ورود، اشکال ندارد.
جواب ۲: بوسیدن ضریح، حدیث ندارد ولی از آنجا که بوسیدن در عرف جامعه، نوعی ابراز علاقه و ارادت محسوب می‌شود، بدون قصد ورود، اشکال ندارد.
جواب ۳: بوسیدن قرآن نیز حدیث ندارد و اگر بدون قصد ورود و برای ابراز احترام و علاقه باشد، اشکال ندارد.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام
مدتی است آمار بازدیدها از منهاجیار حذف شده است، این سؤال برایم پیش آمده که اشکالی در سیستم آمارگیری ایجاد شده یا عمداً حذف کرده‌اید؟
البته سؤال مهمی نیست ولی بالاخره دوست دارم جوابش را بدانم. متشکرم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
سیاست کلی ما برای انتشار «منهاج فردوسیان» بر این است که با ارائه‌ی «منطق قوی و مستدل»، مایه‌ی جذب جان‌های آگاه و دل‌های مشتاق به کمال و سعادت باشیم، نه با دستاویزهای حاشیه‌ای و انحرافی.
یکی از دستاویزهای انحرافی و حاشیه‌ای، که قبلاً به آن پرداختیم، یاد کردن از مؤلف منهاج فردوسیان با عناوین و القاب است؛ و گفتیم این شیوه، یک روش مخفی برای بت‌تراشی بوده و نتیجه‌ی الهی در پی ندارد.
یکی دیگر از دستاویزهای انحرافی، انتشار دستاوردهای اصحاب منهاج فردوسیان از سیر تکاملی بر طبق این نظام تربیتی است؛ یعنی تجربه‌های شخصی‌ای که رد یا اثباتش ممکن نیست و به وفور در همه‌جا حتی در جریان‌های انحرافی دیده می‌شود. به عبارت ساده، منتشر کردن کرامات، مکاشفات و خواب‌هایی که دیده‌اند و به طور غیر مستقیم، درست بودن این نظام تربیتی را به خواننده القاء می‌کند، بدون این که خواننده، راهی به راستی‌آزمایی آن داشته باشد. این کار نیز ترفند ناجوانمردانه‌ای برای اثبات راستی و درستی خود و راه و برنامه‌ی خود است. شایسته نیست کاری که بر دیگران عیب می‌شماریم را خودمان مرتکب گردیم. فرقه‌های انحرافی، با اجیر کردن افرادی در قالب تازه‌وارد، خواب‌ها و مکاشفات و کراماتی می‌تراشند و منتشر می‌کنند تا کسانی که عقلشان در چشمشان است را جذب خود نمایند.
یکی دیگر از این دستاویزهای انحرافی، به رخ کشیدن آمارهاست. آمارهای مختلف از استقبال مردم، موجب می‌شود تا دیده‌ی بصیرت مراجعه‌کنندگان تار شده و با این استدلال که «حتماً درست هستند که اینقدر مراجعه‌کننده دارند»، از مسیر درست استدلال، منحرف گردد. ارائه‌ی آمارهای درشت، از قدیم الایام به عنوان راهی برای منحرف کردن ذهن مخاطبان، مورد استفاده قرار می‌گرفته است؛ تا جایی که قرآن کریم، از این روش انتقاد کرده و می‌فرماید: «أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ * حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ» (سوره‌ی تکاثر، آیات ۱ و ۲)
ترجمه: تفاخر به بیشترداشتن، شما را غافل داشت، تا [آنجا که برای شمردن مردگان و اثبات بیشتر بودن قبیله‌یتان] به گورستان رفتید!
بعد از این که دیدیم برخی مراجعه‌کنندگان به پایگاه منهاجیار، از آمار بازدیدها اظهار تعجب کرده بودند، احتمال دادیم آمارها به طور ناخواسته بر ذهن مراجعه‌کنندگان اثر بگذارد و قدرت استدلال به آیات و روایات معتبر را در نظرشان کمرنگ سازد؛ لذا این آمارها، از نظرگاه عموم، حذف شد؛ تا کسانی که جویای حقانیت منهاج فردوسیان هستند، به این‌طور حواشی مشغول نشوند و با ذهنی آزاد، مطالب را بسنجند و اگر حقیقتش یافتند، قبول کنند. آمارها زیاد می‌شود و کم می‌شود و استقبال‌ها می‌آید و می‌رود، اما آنچه می‌ماند، تعالیم ثقلین است که تا روز قیامت، مسیر مستقیم برای رسیدن به تکامل و خوشبختی را به روی انسان‌ها گشوده است.

موفق باشید
حاج فردوسی

حضرت حجه الاسلام حاج فردوسی، سلام علیکم
نظر جنابعالی در باره آینه‌کاری‌ها و طلاکاری‌های آستان قدس رضوی (ع) و الگوبرداری‌هایی که از آنان در حرم امامزادگان می‌شود، چیست؟ آیا واقعاً درست است با وجود اینهمه فقر و بیکاری که جوانان ما نمی‌توانند ازدواج کنند یا زندگی‌شان را حفظ کنند، چنین هزینه‌های هنگفتی از موقوفات و نذورات انجام می‌دهند؟ این آقایان چطور جواب خدا را خواهند داد؟ یعنی امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) به این تشریفات راضی هستند؟
با تشکر از جنابعالی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
اولاً: بنده «حجه الاسلام» نیستم. بر طبق روایت شریف، حجه الاسلام کسی است که «نمی‌دانم» بر زبانش نباشد؛

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام): «إِنَّ اللَّهَ لَا یَجْعَلُ حُجَّهً فِی أَرْضِهِ یُسْأَلُ عَنْ شَیْ‏ءٍ فَیَقُولُ لَا أَدْرِی» (کافی، محدث کلینی، جلد ‏۱، صفحه‌ی ۲۲۷، بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّهَ (علیهم‌السلام) عِنْدَهُمْ جَمِیعُ الْکُتُبِ الَّتِی نَزَلَتْ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنَّهُمْ یَعْرِفُونَهَا عَلَى اخْتِلَافِ أَلْسِنَتِهَا)

ترجمه: همانا خدای تعالی حجتی در زمین قرار نداده است که وقتی از او چیزی پرسیده شود، بگوید: نمی‌دانم.

در صورتی که سراسر وجود من، «نمی‌دانم» است مگر آن بخش که به نور آیات قرآن و روایات ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) استثناء شده باشد.

ثانیاً: بنا ندارم در تمام مسائل عالم هستی، اظهار نظر کنم. بارها عرض شد که تخصص من، در تربیت فردی مشتاقان کمال و سعادت است و باید در اموری که به درد تربیت می‌خورد، نظر دین مبین اسلام را بازگو کنم. پس اگر کسی را یافتید که جویای کمال واقعی و سعادت ابدی بود، منهاج فردوسیان را به او معرفی کنید تا بر طبق واضحات و مسلّمات قرآن کریم و فرمایشات عترت طاهره (علیهم‌السلام)، تکامل یابد.

ثالثاً: اموری که پرسیده‌اید، ربط و دخلی به تربیت مشتاقان تکامل ندارد. اگر کار درستی است، بهره‌ی معنوی‌اش را متولیان آستان قدس رضوی و آستان امامزادگان می‌برند ولی نفعی به حال اصحاب منهاج فردوسیان که متولی نیستند ندارد؛ و اگر انحراف است، همانان باید پاسخگو باشند و ضرری به اصحاب منهاج فردوسیان نمی‌رساند. لذا منتظر می‌مانیم تا صاحب الامر (ارواحنافداه) بیایند و تکلیف ما را با آینه‌کاری‌ها و طلاکاری‌های بقاع متبرکه روشن سازند.

آنچه باید برای بنده و جنابعالی مهم و اساسی باشد،‌ تفکر در اعتقادات ضعیف و خرافه‌آلود و اعمال نادرست و معصیت‌آلود خود و چاره‌اندیشی برای اصلاح آن است. ضرری که ما با سستی در اصلاح اعتقادات و اعمالمان به خودمان می‌رسانیم، طلاکاری‌ها و آینه‌کاری‌های حرم‌ها نمی‌تواند به ما برساند.

موفق باشید
حاج فردوسی